Duradrakon T(anganyika)

In vrijwel alle zoetwatergebieden op aarde is het calciumgehalte duidelijk hoger dan het magnesiumgehalte. Hierdoor wordt de pH waarde op een natuurlijke wijze naar boven toe begrensd, zelfs bij een hoge carbonaat hardheid.
In het Tangajikameer is echter de hoeveelheid opgelost magnesium viermaal zo groot als de opgeloste hoeveelheid calcium (op moleculaire niveau zelfs bijna 6 maal zo veel). En omdat magnesiumcarbonaat pas neerslaat bij een pH van 9,5 tot 10, kan in dit water de pH gemakkelijk boven de negen stijgen.
Een te lage pH en/of een teveel aan vrij CO2 wordt door de Tanganjika cichliden zeer slecht verdragen.
Het Tanganjikameer water bevat verder sporen ijzer, lithium en aluminium en relatief veel silicaten (een meer gedetailleerde analyse is te vinden in het artikel 'Gezond water') . En hoewel in het water ook fosfaten en nitraten aanwezig zijn, hoeven deze niet te worden toegevoegd aan een waterverharder. Deze ontstaan in ruim voldoende mate door het visbestand in een aquarium. Iets soortgelijks geldt voor het ijzergehalte, sporen zijn al voldoende aanwezig in de toegevoegde sporenelementen (NaCl vrij zeezout); zonodig kan dit nog met een goede waterplantenvoeding worden aangevuld.
Verder vindt men vrijwel uitsluitend waterstofcarbonaten als anion in het Tanganjikameer.
Als men dus het water uit het Tanganjikameer exact zou willen nabootsen, dan zou men een zoutmengsel met de zeer moeilijk oplosbare calciumcarbonaat en magnesium-carbonaat zouten moeten gebruiken. Bij de gewenste alkalische pH waarde (pH ~ 9) zullen deze carbonaatzouten echter niet of nauwelijks oplossen.

Dus, een één component waterverharder ontwikkelen voor het namaken van Tanganjikameerwater zal niet gaan als we daarbij de samenstelling van water uit het Tanganjikameer natuurgetrouw willen nabootsen.
De oplossing voor dit probleem is het gebruik van een 2 componenten zoutmengsel: Het ene zoutmengsel bevat de aardalkaliionen (Ca 2+ en Mg 2+) en sporenelementen in de gewenste verhouding en in eenvoudig oplosbare vorm (mengsel B) en het andere mengsel (mengsel A) bevat de daarbij behorende (waterstof)carbonaten. Door het gebruik van deze twee componenten waterverharder bereikt men de gewenste pH en de gewenste hardheid bij een nauwelijks verhoogd totaal gehalte aan minerale zouten.